Mijn persoonlijke getuigenis:
Vanaf mijn geboorte kende God mij al, HIJ was altijd bij mij en zal mij nooit meer loslaten. Niet doordat ik netjes in een Christelijk gezin ben opgevoed, want onze multiculturele familie kende vele soorten geloven door elkaar. Niet doordat ik zelf alles volgens de regels deed, want ik groeide op in een armoedige wijk in Almere tussen veel autonomiteit, criminaliteit en rebelsheid, waar je de nodige overlevingskracht voor nodig had als jong meisje met trauma als gevolg. Niet doordat ik altijd naar een kerk toe ging, want 80% van mijn familie ging naar de moskee, maar doordat HIJ mij heeft geschapen en HIJ in mijn hele leven telkens puzzelstukjes aan mij gaf om mij veilig naar ZIJN stal te leiden.Steeds kwam er een puzzelstukje bij, maar telkens miste er iets en nu weet ik, dat dat al die tijd Jezus was.
Na een heftige aanrijding met een scooter op mijn 6e levensjaar kreeg ik allerlei bovennatuurlijke ervaringen en had ik dagelijks last van hoofdpijnaanvallen en snelle overprikkeling, die als kind zijnde moeilijk te bevatten zijn. Ik werd door school beschreven als een Hooggevoelig kind, die graag in haar eigen bubbel leefde en snel was afgeleid tijdens de les en liever naar buiten, naar de vlindertjes keek. Ik voelde mij ergens zo erg mee verbonden, maar kon nog niet begrijpen met wat. In mijn puberjaren was ik op zoek naar antwoorden op mijn ervaringen. 1 ding wist ik al vroeg zeker: God bestaat en Hij is altijd bij mij, maar de bijbel, het hele evangelie kende ik nog niet. Ik kende God door de liefde, die ik in mij voelde en ZIJN aanwezigheid, die mij nooit verliet. God heeft al die tijd iets aan mij willen openbaren via allerlei situaties, die op mijn pad kwamen. Het 2e ding wat ik zeker wist, is dat de aarde niet mijn eeuwige thuis is en ik mij als een vreemde van deze aarde voelde als kind. Waarom ben ik hier? Wat is het doel van het leven? Waarom is er zoveel ellende in deze wereld? Waarom is er zoveel onrecht? Waarom doen mensen elkaar pijn? Waarom voel ik mij hier op aarde niet veilig?
Ik zocht allereerst als puber naar veiligheid en dacht dit in spirituele beoefeningen te kunnen vinden. Ik deed aan yoga, aan aardingsmeditaties, aan allerlei oefeningen, die in de huidige tijd onder New age wordt verstaan. Alles om mij veiliger te laten voelen, mij meer thuis te kunnen voelen in mijn lichaam en hier op aarde, want als kind zweefde ik liever in bovennatuurlijke werelden. Ondertussen was Jezus steeds heel dichtbij zonder, dat ik het eigenlijk door had.
Vanzelfsprekend vond ik kerken prachtig en als we op vakantie gingen, liep ik graag een kerk binnen, omdat ik wist, dat ik God daar kon voelen. Vanzelfsprekend vond ik het heel normaal als iemand een bijbel bij zich droeg of over Jezus sprak. Ik kende een aantal Christenen en het voelde gewoon als thuis, zonder dat ik mij af vroeg wat het werkelijk in hield.
In 2011 raakte ik in verwachting, waarna het hartje stopte met kloppen bij de 3e echo. Na een curretage werd ik opgebeld door de gynaecoloog. ‘We hebben slecht nieuws: er zijn onrustige baarmoederhals cellen gevonden tijdens de curretage en deze moeten verder worden onderzocht’. Na verdere onderzoek werden de cellen operatief weggebrand en herstelde ik gelukkig volledig hiervan. In het laatste gesprek met de gyneacoloog zei de gynaecoloog: hier is sprake van een wonder, want je bent nog te jong voor een landelijk baarmoederhalsonderzoek. Aan de cellen konden we zien, dat als je geen miskraam had gehad, je er wellicht nooit achter was gekomen, dat je over een paar jaar baarmoederhalskanker had gekregen met alle gevolgen van dien. Wauw. Dit moest een wonder van God zijn en het verzachte het verdriet van de miskraam.
Ik heb nooit getwijfeld aan het bestaan van de kerk of aan het bestaan van God, maar nog steeds snapte ik niet wat anderen hadden en wat ik niet had. Waarom leek ik te sweven en stonden zij zo stevig? Wat miste ik? En weer ging ik verder met mijn zoektocht. Ik kwam niet verder, dan dat ik dan maar hooggevoelig moest zijn, maar ook daarbij klopte het volledige plaatje nog niet.
Na 3 jaar ziekenhuisonderzoeken bij de gyneacoloog, doordat ik geen eisprong aanmaakte, verschillende ingrepen verder , besloten mijn man en ik om aan de hormoonspuiten te gaan. In September 2015 zouden we gaan trouwen, dus ivm de hormonen zouden we in december starten met de hormoonspuiten. Een paar weken voor de bruiloft was ik veel misselijk, maar dit zal wel door de bekende bruiloftstress zijn. Een vriendin maakte een grapje: ik stuur gewoon een zwangerschapstest naar je op. Nee, joh, dat is onmogelijk na 4 jaar. Na mijn proefbruids Mace up kwam ik thuis en ja hoor, daar lag een pakketje in de brievenbus. ‘Ik hoop voor jou Sandy, dat deze test zal knallen’. God had weer een wonder in mijn leven gedaan, want de test was harstikke positief. We maakten op de bruiloft bekend, dat ik wonder boven wonder toch zwanger was. Prijs de HEER voor zijn goedheid. Amen.
Ondertussen werkte ik in de kinderopvang, op Bso’s, deed ik de Pabo en werkte ik in het Christelijk onderwijs als onderwijsassistent. Het voelde alsof God ook hiermee een puzzelstukje aan mij gaf. In mijn werk had ik veel te maken met hooggevoelige kinderen en kinderen met autisme, waar ik direct begreep waar zij last van hadden en hen verder heb kunnen helpen. Alsof God mij weer iets wilde laten weten. Ik vroeg regelmatig aan God of HIJ mij kon laten zien wat ik in het leven van mensen met hooggevoeligheid en autisme kon betekenen. Mijn man en ik wilden graag een zusje voor mijn dochter Evi-Sofie, maar dit keer wilde ik geen ziekenhuis onderzoeken meer. Ik vertrouwde volledig op God en weer deed HIJ een wonder in mijn leven. Na 3 jaar raakte ik op natuurlijke wijze zwanger van Ana-joi, mijn 2e dochter.
Al die tijd voelde God als vanzelfsprekend, terwijl HIJ zoveel meer is en zoveel meer eer verdient. Woorden doen tekort. Al die tijd vond ik de bijbel zo vanzelfsprekend, maar las ik het zelf niet, omdat ik God toch al kende. Wat is toch wat God mij duidelijk wilt maken? Het leek een beetje op het leven van Job uit de bijbel, dat ik God alleen kende door al zijn goede daden en zelf harstikke eigenwijs was. Hoogmoedig zelfs misschien.
Tot ik in 2023 net als Job uit de bijbel alles kwijt raakte en harstikke ziek werd. Volledig burn-out verklaard. Ik kreeg plotseling heftige paniekaanvallen, durfde het huis niet meer uit, was zo ontzettend moe, dat ik amper mijn bed uit kon komen. Ik gilde soms van pijnaanvallen in mijn lichaam en was dagelijks compleet overprikkeld. Volgens de psycholoog viel alles eindelijk op z’n plek en kreeg ik de diagnose autisme. Autisme? Was dit dan waar ik mijn hele leven antwoord op wilde weten? Ben ik een autist? De symptomen klopte, maar nog steeds voelde het niet compleet. 2 jaar ziekte en nog steeds leek ik op een oud vrouwtje, die helemaal opgebrand was. Dit gebeurde precies tijdens de verbouwing van ons huis, waarna letterlijk alles bij mis ging. M’n leven lag letterlijk een beetje in puin. We konden steeds 3 weken lang ergens wonen, waarna we weer moesten verhuizen en met m’n burn-out en paniekaanvallen was dat niet geheel praktisch.
Na advies van m’n loopbaancoach om echt helemaal niets meer te doen en alleen maar in de zon te zitten om zonlicht te krijgen, kreeg ik af en toe heldere momenten tussen de moeheid en de hersenmist. En ineens zei ik tegen mijn man: ik wil een bijbel! Ik wil een bijbel kopen! God wilt, dat ik een bijbel ga lezen! Direct bestelde ik een bijbel en in de afgelopen 2 jaar vielen eindelijk de puzzelstukjes waar ik al die tijd naar op zoek was op z’n plek.
Ik was zondig en Jezus Christus was voor mijn zonden aan het kruis gestorven. Amen. Al die tijd was het Jezus Christus, die mij veilig naar Zijn stal wilde leiden. Al die tijd dwaalde ik rond in een eindeloos universum, zonder Jezus en gaf Jezus Christus mij weer vaste grond. Al die tijd wist ik, dat de aarde niet mijn thuis was, omdat mijn thuis in Christus is. Al die tijd was ik snel overprikkeld, omdat ik niet in Christus was, die mij Nu kan beschermen met Zijn liefde. Al die tijd voelde ik mij op aarde niet veilig, omdat ik niet het wapenpak van God droeg en nu wél. Amen. Al die tijd kende ik God via grote wonderen, maar juist in het allersimpelste, in het simpelste dagelijkse leven is Hij juist dichtbij.
Al die tijd miste ik het evangelie, die ik nu met alle liefde voor God wil verspreiden, omdat God echt van al ZIJN kinderen houdt. Amen. Al die tijd wilde God, dat ik ook dit tegen Hooggevoelige en kinderen met autisme zou vertellen: Jezus is onze enige echte vaste grond. Hij zal nooit wankelen. God beschermt jou altijd en in God ben je ALTIJD veilig. Amen. Je bent geen autist, je hebt autisme, doordat jouw systeem duidelijk laat weten, dat de waarheid niet in de wereld te vinden is, maar in Christus.
Je bent een kind van God. Je bent een Christen, dat is wie je werkelijk bent en God wilt je altijd bij al het anderen helpen. Jezus is de alles overwinnaar. Amen.
liefs,
Sandy Vanessa.
Gered.
Verankerd in Christus.
Een NIEUW MENS.
Onderdeel van ZIJN NIEUWE schepping.
Een kind van God.
En hoe dat leven verloopt wil ik graag met jullie delen!
Met alle eer en dankbaarheid naar God!
God is REAL!
REAL.
LEVEND.
NU.
PRIJS de HEER!
Amen.
Foto: Mijn jongste dochter in onze voortuin.
Wij GENIETEN iedere dag van God zijn schepping op de prachtige plek waar wij mogen wonen
met een heerlijke, vruchtdragende tuin van 3000m2. Ik deel graag: recepten, leuke dingen, die we maken met producten uit onze moestuin, inspirerende teksten, ervaringen met ons gezin op de plek waar we wonen op mijn instagram:
Leven met een neurodiversitair brein, stapje voor stapje, in alle rust, met veel verwerkingstijd, maar met een God, die heel veel GROTER is en altijd mee wandelt! AMEN.